معنی لفت و لیس

لفت و لیس. [ل ِ ت ُ] (اِ مرکب، از اتباع) رجوع به لفت و لیس کردن شود.

لفت و لیس کردن. [ل ِ ت ُ ک َ دَ] (مص مرکب) کاسه لیسی کردن. به بازمانده ٔهر چیز راضی شدن و خوردن. || سرکیسه کردن و از چیزها که در اختیار اوست برداشتن نه آشکارا.

لفت. [ل ِ] (ع اِ) نیمه ٔ چیزی. (منتهی الارب). یقال: لفت الشی ٔ؛ ای مثله. (مهذب الاسماء). || جانب کرانه ٔ چیزی. || بار. یقال: لِفْتُه ُ معه، ای شقه و لفتاه، ای شقاه. و یقال: لاتلتفت لفت فلان، ای لاینتظر الیه. || گاو. || زن گول. || شرم شیر ماده. (منتهی الارب).

لفت.[ل ِ] (ع اِ) شلغم. شلم. شلجم. (اختیارات بدیعی). سلجم. (تذکره ٔ ضریر انطاکی). در آشوری لایتو و آرامی لاپتا و لاپتی:
لفت بخورد و کرم درد گرفتم شکم
سربکشیدم دو دم مست شدم ناگهان.
لبیبی.
ابوریحان آرد در صیدنه: لفت، «ری » گوید: که شلغم را به تازی لفت گویند و معلوم نیست که آن عربی است یا نه به سریانی او را لفتا و به یونانی غلفولیدن و به هندی کنکلو گویند و خواص او در حرف شین گفته شد. (ترجمه ٔ صیدنه ٔ ابوریحان).

لفت. [ل ِ / ل َ] (اِخ) پشته ای است میان مکه ومدینه یا مکانی است بین آن دو. (از معجم البلدان).

لیس. (اِمص) اسم و ریشه از لیسیدن.
ترکیب ها:
- کاسه لیس. کون لیس. لفت و لیس.
|| (اِ) لیس پرده. رجوع به لیس پرده شود. || (پسوند) مزید مؤخر امکنه، چون: تفلیس. بدلیس. الیس.

لفت و لعاب. [ل ِ ت ُ ل َ] (اِ مرکب، از اتباع) رجوع به لفت و لعاب دادن شود.

دزدی بلندکردن چیزی (درمورد تحقیر و استخفاف بکار رود) .

(مصدر) کاسه لیسی کردن از آنچه که در دسترس هست پنهانی برداشتن.

کم کم از جایی چیزی به دست آوردن

کم کم از جایی چیزی به دست آوردن.

کم کم از جایی چیزی به دست آوردن.

(~ کَ دَ) (مص ل.) (عا.) اختلاس، پولی غیر قانونی و از راه نامشروع درآوردن.

(ری. اِمص.) لیسیدن: لفت و لیس، (ص فا.) در ترکیب به معنی لیسنده آید: کاسه لیس. [خوانش: (لِ زِ) [انگ.] (اِ.)]

* لفت دادن
* لفت دادن: (مصدر لازم) [عامیانه، مجاز] کاری را بیهوده طول و تفصیل دادن،
* لفت‌ولیس: (اسم مصدر) [عامیانه، مجاز] کاسه‌لیسی و ریزه‌خواری از مال کسی، دله‌دزدی،

616